marvas

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar marv-, pennrann ar verb mervel, hag an dibenn-ger -as

Furm verb

marvas /ˈmarvas/

1. Furm ar verb mervel e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :

[...] ; a ouenn uhel e oant hag an eil a varvas goude egile, [...] — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 3.)

...Fall-e-C'hoant, dre chañs vat, a varvas a-raok e vignon. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 18.)

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

En deiz-se e varvas, Doue d'he fardono ! — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 15.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) mourut ^(fr)