moumounañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn moumoun hag al lostger -añ.

Verb

moumounañ /mũˈmũːnã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : moumounet) (displegadur)

1. Bezañ tener hag aketus ouzh ur bugel, ul loen betek re
   • Gwir eo he deus amzer ar vamm-se da voumounat he merc'h, rak n'he deus merc'h nemeti. DIC'H 187
   • Me ne badin ket atao, hag e weli petreo noilha ar vugale, moumouna anezo, ober kamambre dezo. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 239.)

Deveradoù

• moumounerezh

Troidigezhioù

• galleg : choyer ^(fr) , gâter ^(fr)