p'edo
p'edo
- P'edo o vont gand ar ru evit ar bedervet gueach, e teuaz ar goaz-se d'he gaout hag e lavaraz d'ezhan : [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 220.)
- Stagañ a reas da gomz eus va mamm, eus he gerioù diwezhañ p'edo war he zremenvan ; ... — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 65.)