o vont
Brezhoneg
Etimologiezh
o vont
- furm eus ar verb mont war-lerc'h an araogenn o:
- Ker buan, an archerien, an eil war-lerc'h egile, evel chas chase o vont dre un ode vaen hanter distank, a ziskennas dre ar skalier-se er jardin hag a c'haloupas a-dreuz hag a-hed evit klask o eskob kollet. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 19.)
- bezañ o vont da ul lec'h bennak
- bezañ o vont d'ar gêr
- bezañ o vont eus un tu bennak, da un tu bennak (pe en un tu bennak).
- bezañ o vont da ober un dra, bezañ o vont d'ober un dra bennak
- Sede hemañ emberr hag o vont da guzhat en derezioù, evit ober gwelloc'h a se e dro, pa vije ar plac'h yaouank kaer o tont. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 111.)
- gwelout, kavout, klevout, selaou tud o vont d'ober tra pe dra
- Ar zoudarded a gleven o vont d'ar red dre an hent braz varzu Guitevede, en eur grial, oc'h en em c'hervel an eil egile hag en eur leusker tennou fuzil. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 136.)
- An dud o deus aon da gouezhañ diwar o zreid, a wel an traoù o treiñ en-dro dezho, a zo o vont da semplañ, da gouezhañ en droug-sant, a vo mat dezho kemer dour melis eus an apotikerezh, gwelloc’h aozet eo an dour-se eget an hini a rafent o-unan. — (Loeiz ar Floc'h, E louzou da bep klenved, in An Oaled, niv. 35, 1931, p. 13.)
- War an hent e kave, lies gwech, toucherien-loened o vont, en ur sakreal hag en ur lakaat o foetoù da strakal, da gas d'ar vag bandennadoù saout lart pennasket ha diaes da ren, bet prenet gant kigerien Pleiben evit re Vrest. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 11.)
- Me eo gwell ganin gweled daou o vond da binvidig evid unan o vond da baour. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 191.)
- a verk ar penaos eus un ober:
- Ma faotr a oa bet beuzet o vont d’an Douar Nevez, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 392.)