pennaouiñ

Brezhoneg

Gwechall e oa labour ar merc'hed pennaouiñ ar pezh a oa chomet war-lerc'h an eost (1). (Ar Pennaouerezed, taolenn gant Jean-François Millet).

Etimologiezh

Deveret eus an anv-kadarn pennoù, berrdro evit pennoù-ed (a veze dastumet unan hag unan)^[1]

Verb

pennaouiñ /pɛˈnɔwːĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : pennaouet) (displegadur)

1. Dastum pennoù-ed unan hag unan war-lerc'h an eost ; teskaouiñ
   • Re yaouank e oan evit ober war-dro an eost e-pad an hañv. Paotr an dour pe baotrig da bennaouiñ ne lavaran ket. — (Jean-Claude Miossec, Danevellou, Lenora Timm, 1994, p. 57-58.)
2. (dre skeudenn-lavar) Dastum un nebeud traoù amañ hag ahont
   • « Un nebeud gerioù pennaouet e Plounevez-Kintin », w:Hor Yezh 212, w:Nicolas Davalan (1997).

Gerioù heñvelster

• teskaouiñ
• tañvouezañ
• toc'hata

Deveradoù

• pennaouer
• pennaouerezh

Troidigezhioù

• alamaneg : nachlesen ^(de)
• galleg : glaner ^(fr)
• latin : racemor ^(la)
• nederlandeg : oppikken ^(nl) , oprapen ^(nl) , inzamelen ^(nl)
• portugaleg : respigar ^(pt)
• rusianeg : подбирать ^(ru) (podbirátʹ)
• saozneg : to glean ^(en)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 220.