Brezhoneg

  Etimologiezh

Savet diwar plav-, pennrann ar verb plavañ, hag an dibenn-ger -e.

  Furm verb

Kemmadur Furm
hep plave
dre vlotaat blave
amreizh digemm

plave /ˈplɑː.ve/

  1. Furm ar verb plavañ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
Abaoe eur pennadig, e plave ar c'hirri-nij alaman a-us d'an tiez ; [...]. — (Alan an Diuzet, Envorennou eur Prizoniad, Imp. H. Riou-Reuzé, Rennes, 1946, p. 7.)
Uhel-uhel, en oabl glas trellus, e plave ur gup, difiñv, e-giz ouzh o spiañ. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 51.)
Poan dent ivez he deveze alies ha soñj a zeu din a-wechoù eus c'hwezh an eol fav ter a blave a-reujadoù e-dro dezhi. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 15.)
[...], ken kustum ha ma rankent bezañ diouzh an aergelc'h ankenius a blave a-us dimp. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 36.)

Troidigezhioù