plave
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar plav-, pennrann ar verb plavañ, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | plave |
| dre vlotaat | blave |
| amreizh | digemm |
plave /ˈplɑː.ve/
- Furm ar verb plavañ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
-
- Abaoe eur pennadig, e plave ar c'hirri-nij alaman a-us d'an tiez ; [...]. — (Alan an Diuzet, Envorennou eur Prizoniad, Imp. H. Riou-Reuzé, Rennes, 1946, p. 7.)
- Uhel-uhel, en oabl glas trellus, e plave ur gup, difiñv, e-giz ouzh o spiañ. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 51.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :
- Poan dent ivez he deveze alies ha soñj a zeu din a-wechoù eus c'hwezh an eol fav ter a blave a-reujadoù e-dro dezhi. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 15.)
- [...], ken kustum ha ma rankent bezañ diouzh an aergelc'h ankenius a blave a-us dimp. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 36.)