poanie

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar poan-, pennrann ar verb poaniañ, ur glebiadur notet -i-, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

poanie /ˈpwãnje/

1. Furm ar verb poaniañ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

Hag ar bôtred a boanie, tre ma c'hallent, gant plijadur. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 170.)

Ha Laouig a boanie. — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 53.)

Dre chom dilabour, e tegouezhe dimp alies bezañ war hent ar re a boanie a lazh-korf ; [...] : « [...] ! » — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 126.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) peinait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) travaillait ^(fr)