Brezhoneg

  Etimologiezh

Eus ar c'hrennvrezhoneg rodoez (1259), roudouez (1499), eus an henvrezhoneg rodoed[1], an eil elfenn eus ar ger keltiek *rātis « moger, moger-greñv ; kreñvlec'h » (en deus roet an heniwerzhoneg rá(i)th « leveenn, moudenn, kreñvlec'h ») a zeufe eus ar stumm indezeuropek *h₂rh₃-ti-, deveret eus ar wrizienn *h₂erh₃- « arat »[2]. Gw. arat.
Da geñveriañ gant ar gerioù rhodwydd « foz difenn » e kembraeg ha roswyth e kerneveureg.[1]

  Anv-kadarn

 
Roudouz e Thailand.

roudouz /ˈruːdu(s)/ benel (liester roudouzioù)

  1. Lec'h eus ur stêr ma c'haller treuziñ an dour aes, o kerzhout, pe en ur c'harr.

Eilstummoù

roudour

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Troidigezhioù

  Gwelet ivez

  • Ar pennad « roudouz » e-barzh Wikipedia  

  Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 633.
  • [2] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 139–140.