sallañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn sall hag al lostger -añ.

Verb

sallañ /ˈsa.lːã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : sallet) (displegadur)

1. Temzañ boued gant holen.
2. Lakaat boued e-touez an holen evit e virout pellañ.
   • Ar pezh ez an da lavaret deoc'h a zo gwirionez rik : tammoù kig fresk a o stlabezet amañ hag ahont, war un daol ruz gant ar gwad hag he bankoù, war blasenn an ti, ha krog e oa an tavarnour d'o sallañ ha d'o c'hlenkañ en ur pikol pod pri... — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 107.)
   • D'ar c'houlz-se e veze kerc'het dour-mor da sallañ ar boued. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 337.)

Stumm all

• salliñ

Gerioù enepster

• disallañ

Deveradoù

• salladur
• salladurezh
• sallded
• sallder
• saller
• sallerez
• sallerezh
• sallidigezh
• sallouer
• sallour
• sallourez

Troidigezhioù

• galizeg : salgar ^(gl)
• galleg : saler ^(fr)
• portugaleg : salgar ^(pt)

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan sall hag al lostger -añ.

Furm anv-gwan

sallañ /ˈsa.lːã/

1. Muiañ sall.
   • Ar sallañ ar gwellañ.

Gerioù enepster

• disallañ

Troidigezhioù

• galizeg : mais salgado ^(gl)
• galleg : plus salé ^(fr)
• portugaleg : mais salgado ^(pt)