sec'ho
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar sec'h-, pennrann ar verb sec'hañ, hag an dibenn-ger -o.
Furm verb
sec'ho /ˈseːɣo/
- Furm ar verb sec'hañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
- — « N' ec'h eus ket ezhomm da ouelañ evit ken nebeut a dra, » emezo ; « ne deus c'hoarvezet droug ebet. Ni a sec'ho ar pezh a zo glebiet eus ar c'hroc'hen. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 118.)
- — [...]. Jobig a dommo brav-tre e dreid hag a sec'ho e loeroù ouzh mein klouar an oaled. [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 74.)