skopañ
(Adkaset eus skopañ un dra bennak)
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus ar verb latin exconspuere.
Verb
skopañ /ˈskɔpã/ verb gwan (displegadur)
- Teuler skop eus ar genoù.
- ... skopañ a eure war an teir zakadenn gwad ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 237.)
- « Lorgnez, » a daolas outañ Pêr Gwiader en ur skopañ ha chaokañ kunujennoù all dirak korf-mar e vevel. — (Youenn Kervalan, Dremmoù Arrasate, Embannadurioù Al Lanv, 2009, p. 50.)
- ..., ha chaokat didruez a rae ar ramz en ur skopañ druz a bep eil kammed ma rae war ar pont. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 96.)
- Skopañ 'reas etre e zivesker. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 43.)
- C'hwezhañ gant ar gounnar, an aon (ar c'hizhier dreist-holl)
- skopañ un dra bennak verb kreñv eeun
- - Lotea he deus skopet gwad. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 15.)
Gerioù heñvelster
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troioù-lavar
- skopañ ouzh verb kreñv dieeun