stalafioù
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn stalaf hag an dibenn-ger -ioù
Furm anv-kadarn
stalafioù /staˈlafju/
- Furm lies an anv-kadarn stalaf
- Serret e oa o stalafioù [...]. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 407.)
- An tiez, an darn vuiañ anezho tiez-hañv nevez savet, a oa serret ar stalafioù warno, hag e seblantent bezañ holl goullo. — (Roparz Hemon, Ho kervel a rin en noz ha marvailhoù all, Al Liamm, 1970, p. 15.)
- Morvitellet e oa kêr Viranda en he c'housked, ha ne fiñve ket un ene en-dro d'an toennoù ruz merglet ha d'an tiez marvelen prennet kloz o stalafioù. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 36.)
- Ha neuze trouz stalafioù ur pres o wigourat hag o tigeriñ. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 70.)