teuen

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus deuen gant ur c'hemmadur dre galetaat (d > t)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	deuen
dre vlotaat	zeuen
amreizh	teuen

teuen /ˈtøːɛn/

1. Furm ar verb dont e kentañ gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• War-lerc'h ar rannig-verb e :

— D'ho kwelout eo e teuen, ” padre ”. Bemdeiz, hiviziken, c'hwi am gwelo amañ. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 40.)

Drouk e teuen da vezañ ... — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 53.)

Stummoù rannyezhel

• taen (e gevred Breizh)