tiskoueze

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus diskoueze gant ur c'hemmadur dre galetaat (d → t).

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	diskoueze
dre vlotaat	ziskoueze
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	tiskoueze
amreizh	tiskoueze

tiskoueze /ti.ˈskweː(z).e/

1. Furm ar verb diskouez e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.

• War-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer :

a) Hag e tiskoueze dornadoù aour hag arc'hant. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 157.)

b) Evit ar wech avat, strafuilhetoc'h c'hoazh eget ar plac'h en em zalc'he en he sav dirazañ, e tiskoueze bezañ, hag e oa ! — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 83.)

ch) — [...]. E-giz-all, e c'hell bezañ kuzhet e wetur ivez e-touez ar gwez a zo amañ, hag e tiskoueze en diavaez ar gwez pin, ivin, sipre, ar gwezigoù lore a stanke an ode diouzh tu an hent. — (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, p. 38.)

Stummoù rannyezhel

• tiskouele (e Treger)