dalc'he

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dalc'h-, pennrann ar verb delc'her pe derc'hel, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	dalc'he
dre vlotaat	zalc'he
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	talc'he
amreizh	talc'he

dalc'he /ˈdal.ɣe/

1. Furm ar verb delc'her/derc'hel e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer) :

Bernikot a zalc'he, d'ar mareoù-se, un ostaleri vras, d'ar c'hreisteiz d'ar presbital, e korn ar vered kozh. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 183.)

Kaledoni hag e hailhoned a oa chomet en ostaleri hag a zalc'he da lonkañ boeson. — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 105.)

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

[...] e-keit ma talc'he ar metr-muzulier da gemer e-unan ar muzulioù diwezhañ a oa ezhomm — pegeit a oa etre e zaou doull-fri da skouer. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 91.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) continuait ^(fr)  ; tenait ^(fr)