tistrofet

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus distrofet gant ur c'hemmadur dre galetaat (d > t)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	distrofet
dre vlotaat	zistrofet
amreizh	tistrofet

tistrofet /tisˈtrofːet/

1. Furm ar verb distreiñ en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)

• War-lerc'h ar rannig-verb e :

— [...]. Neuze e tistrofet d'ar gêr gantañ. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 154.)

Stummoù all

• tistrooc'h
• tistroot