torret

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar torr-, pennrann ar verb terriñ hag an dibenn-ger -et

Furm verb

torret /ˈtorːet/

1. Anv-gwan-verb ar verb terriñ
   • - Nitchevo ! emezañ, kent na vo pell, goude m'ho po torret gar, brec'h pe benn e viot ur marc'h-houarnour peuzvat, ... — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 21.)
   • Ha torret ar strapenn ! — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 34.)
   • Ma c'hoar-gaer he deus torret he gar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 517.)
   • Torret em eus ma botoù. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 517.)

   • torret e anken : diankeniet

2. Furm ar verb terriñ e trede gour unan an doare-gourc'hemenn
   • <skouer.>

Krennlavarioù

• Diwar deir gwech e vez torret ar blanedenn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 309.)

Troidigezhioù

• galleg : cassé ^(fr)