troiata

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn troiad hag al lostger -a, gant ur c'hemmadur dre galetaat.

Verb

troiata /troˈjatːa/ verb gwan (anv-gwan-verb : troiataet) (displegadur).

1. Ober troioù ha distroioù.
   • Hennez a vez aze o troiata war ar blasenn e-pad an deiz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 545.)
2. Treiñ en-dro da un dra pe un den:
   • An dud ne baouezent ket da droiata en-dro dimp ; [...]. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 37.)
   • Ne lezin ket anezañ da droiata amañ (en-dro din-me) . — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 546.)

Gerioù heñvelster

• troidellañ

Troidigezhioù

• galleg : flâner ^(fr) , traîner ^(fr)
• galleg : tourner et virer ^(fr) , tournoyer ^(fr)