troidellañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn troidell hag al lostger -añ.

Verb

troidellañ /troiˈdɛlːã/ verb gwan (anv-gwan-verb : troidellet) (displegadur)

1. Treiñ dibaouez, ober troioù ; troiata
   • Arsa ! bremañ e vin e-pad an deiz o troïdella dre an ti ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 546.)
2. Tortal
   • Gwelet a ra eun den yaouank kaer, hag hep troidellat tamm, e c'houlenn outan ha map ar roue eo. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 24.)
3. (dre skeudenn-lavar) Klask touellañ, ober gant doareoù dieeun

Stummoù all

• troidellat

Gerioù heñvelster

• troiata

Deveradoù

• troidellegezh
• troidellek
• troideller
• troidellerezh
• troidellus

Troidigezhioù

• galleg : faire des détours ^(fr)
• galleg : faire des manigances ^(fr)
• galleg : serpenter ^(fr)
• galleg : tournoyer ^(fr)