aezetoc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan-verb aezet hag an dibenn-ger -oc'h

Furm anv-gwan

aezetoc'h /ɛˈzetːɔx/

1. Derez-uheloc'h an anv-gwan-verb aezet
   • Mont ha mont a rae, krog en moue e aneval, e jod ouzh e beultrin, 'vit troc'hañ aezetoc'h an avel. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 79.)
   • [...], ha bet he deus ur Jaguar, hep kontañ div pe deir all disteroc'h hag aezetoc'h da renkañ e kreiz-kêr. — (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, p. 13.)
2. Aezetoc'h eget :
3. Aezetoc'h evit :
   • Aezetoc'h eo paeañ dle evit dastum arc'hant. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 313.)
4. Aezetoc'h-aezetañ : muioc'h-mui aezet

Troidigezhioù

• galleg : plus aisément ^(fr) (que)