bado

Brezhoneg

Etimologiezh

1. Savet diwar bad-, pennrann ar verb badañ, hag an dibenn-ger -o.
2. Eus pado gant ur c'hemmadur dre vlotaat (p > b).

Furm verb 1

Kemmadur	Furm
hep	bado
dre vlotaat	vado
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	pado
amreizh	vado

bado /ˈbɑː.do/

1. Furm ar verb badañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.

Furm verb 2

Kemmadur	Furm
hep	pado
dre vlotaat	bado
amreizh	digemm

bado /ˈbɑː.do/

1. Furm kemmet ar verb pad, pe padiñ pe padout, e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.

• War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :

Un emgann a bado betek dibenn ar c'hantvedoù, da lavarout eo betek trec'h da vat ar Vuhez war ar Marv... — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 129.)

• War-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, da skouer :

— « [...]. Sur e soñjo, neuze, eo satanazet an ti, ha, gant ar spont a gemero, ne bado ket daou zevezh. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 78.)

— « [...]. Ho Kêr-Iz, roue, ne bado ket pell amzer mui, [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 169.)