bleuniañ
Brezhoneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Verb
bleuniañ /ˈblœ̃njã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : bleuniet) (displegadur)
I. verb gwan
- Dont bleuñv, ur vleunienn, bleunioù enni (diwar-benn ar gwez hag ar plant all)
- Ma vleuñy an ed teir gwech e vo eost kaer. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 52.)
- (dre skeudenn-lavar) Bezañ ganet (diwar-benn ar vugale)
- (dre skeudenn-lavar) Ober berzh, bezañ en e stad wellañ
Troioù-lavar
Troidigezhioù
- galleg : être florissant (fr)
- galleg : fleurir (fr)
II. verb kreñv eeun
- Kinklañ (diwar-benn ar bleunioù)
- Edo Lotea o pignat gant ar c'harr-hent, bet o kerc'hat, er gêr dostañ, ur gazeliad geot ar Werc'hez da vleuniañ dor he zi. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 14.)
- Evit ober plijadur dezhañ he doa kutuilhet bokedoù bravañ al liorzh da vleuniañ ar groaz hag aoter ar c'hroazhent. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 53.)