kinklañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn kinkl hag al lostger -añ

Verb

kinklañ /ˈkĩŋklã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : kinklet) (displegadur)

1. Kempenn un dra bennak e doare ma vo bravoc'h da welet
   • Ha gant an deizioù-gouel, eme Jeffig en ur glozañ ar brezegenn uhelvenoziet-se, o defe an holl Vreizhiz an aotre da ginklañ o zogoù, o c'habelloù pe o bonedoù gant ur bluenn wenn-ha-du ! — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 48.)

Gerioù heñvelster

• fichañ

Deveradoù

• kinkladur
• kinklerezh
• kinklour
• kinklus

Troidigezhioù

• galleg : décorer ^(fr) , orner ^(fr)
• galleg : parer ^(fr)