buanañ
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an adverb buan hag an dibenn-ger -añ.
Furm adverb
buanañ /byˈãːnã/
- Derez-uhelañ an adverb buan.
- Pehini ar 'buana ac’hanoc’h ? ... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 215.)
- En droienn buanañ ma c'hall:
- Hag an aotrou Breton ha Filip Kerangeven d'an traoñ buanañ ma c'hellent. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 222.)
- — [...] hag her c'hignat buanna ma c'hellor. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 282.)
- Ivon, kaer en devoe nijal buanañ ma c'helle, en em gavas re ziwezhat. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 140.)
- Doareoù all:
- — [...]. Kit eta, buhana ha ma c'helloc'h. [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 11.)
- Ne lavarin anv maouez ebet, rak merc'hed ar c'hêriadennoù am eus anvet a oa aet da Garreg-al-Louarn ar buanañ m'o doa gallet ; [...]. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 80.)
Deveradoù
- Penaoz e yafes ar buannañ da Bariz ma vefe graet d'az koud ? - Ma vije degaset Pariz amañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 329.)