Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus gelloc'h gant ur c'hemmadur dre vlotaat (g > c'h)
Furm verb
c'helloc'h[1] /ˈɣɛlːɔx/
- Furm kemmet ar verb gellout e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
-
- a) Sane. — [...] ? ha kredi a rit-hu e c'helloc'h dont a-benn da viret ouz ar briz-aotrou-ze, eo eat va zad da glask en tu-all da venez Are, da gemeret ho karg er maner ? — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 3.)
- b) — [...]; tec'homp a-drenv ar chapel, ha goude e c'helloc'h gwelet ha klevet, evel a glevjoun hag a weljoun dec'h. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 20.)
- a) Patern. — [...]; rak se, deuit davedon kenta ma c'helloc'h adarre ha pa vefe emberr e vefe ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 46.)
- b) — [...]. Kit eta, buhana ha ma c'helloc'h. [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 11.)
Stummoù rannyezhel
Notenn
- ↑ Skrivet 'helloc'h a-wechoù.