c'hare

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus kare gant ur c'hemmadur dre c'hwezhañ (k → c'h).

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	kare
dre vlotaat	gare
dre c'hwezhañ	c'hare
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

c'hare /ˈɣɑː.re/

1. Furm kemmet ar verb karet pe kariñ pe karout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.

• War-lerc'h ar raganv-gour renet he, da skouer :

a) [...], hag ar vuoc'h a selle outi gant he daoulagad bras hag a seblante klevet kement a lâre, hag he c'hare ivez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 170.)

b) Tad ar plac'h he c'hare hag al lezvamm trubardez na glaske nemet an tu d'ober dezhañ he c'hazout ivez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 99.)

ch) Stouiñ a rae a-us dezhe, lavarout a rae dezhi he c'hare hag e poke d' he diweuz. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 409.)