c'hoarvezfe

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar c'hoarvez-, pennrann ar verb c'hoarvezout, hag an dibenn-ger -fe

Furm verb

c'hoarvezfe /xwarˈvesfe/

1. Furm ar verb c'hoarvezout e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
   • — Allas ! A-raok ma c'hoarvezfe kement-se, e ve ret lazhañ al loen lous am dalc'h amañ, [...] ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 33.)
   • « Diwallit mat », emezi goustadik, « gant aon e c'hoarvezfe eur gwalleur bennak. Soñjit en droug hoc'h eus graet. Diwallit diouz hoc'h enebourien, rak hini ebet anezo ne bardono d'eoc'h. Soñjit hoc'h eus eur wreg ha daou vugel ». — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 26.)
   • Evel ma c'hoarvezfe lavared : muioh kevannuz eo din beza amañ ganit evid beza ma-unan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 78.)

Gerioù heñvelster

• arrufe
• degouezhfe
• errufe

Gwelet ivez

• c'hoarvezje

Troidigezhioù

• galleg : (ça)/(elle)/(il) adviendrait ^(fr) , arriverait ^(fr) , se passerait ^(fr) , surviendrait ^(fr)