daoust
Brezhoneg
Etimologiezh
- Deuet dre epentezenn t eus ur stumm krennvrezhonek *deuss (miret er stumm gwenedek deustou), eus ur furm henvrezhonek *dewis savet diwar an araogenn do « da » hag an anv-kadarn keltiek *wissus « gouiziegezh » en deus roet gwŷs « devennadenn, engalvadenn » e kembraeg ha fios « gouiziegezh » en iwerzhoneg.[1]
- Da geñveriañ gant an troienn goulennata heniwerzhonek duús, dús (< *do fhius).[1]
Araogenn
daoust /dɔwst/; gwelout deustou, e doare Gwened.
- Troienn a verk an dibab (XIXvet kantved):
- Daoust deoc’h pe vervel ‘dan tri de Pe chom seizh vloaz war ho kwele, GBI 1/4
- Daoust dit pe eureujiñ din-me Pe chom seizh vloaz war da wele, GBI 1/18
- Ger goulennata, en droienn daoust ha / daoust hag :
- Gwechall edo an traoù er c'hiz-se ; daoust hag hirio n'eo ket er memes tra ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 130.)
- — Daoust hag hi a vefe bev c'hoazh !... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 104.)
- — « Mes... mes... daoust ha gouzout a rit derc'hel zoken ur roeñv en dour ?... » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 101.)
- « Cheñch hent ? Daoust ha va oberou a sell ouzit ? [...] ! » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 16.)
- He c’haret a raen evelato, daoust d’ar re all, — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 188.)
- En droienn daoust hag-eñ
- Ger kreñvaat dirak ur ger goulennata:
- daoust peseurt, daoust petore :
- Daoust, emezon-me, petore degemer a vo graet din ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 66.)
- daoust petra
- daoust piv
- daoust pelec'h,
- daoust a belec'h
- daoust da belec'h :
- daoust peseurt, daoust petore :
Troioù-lavar
Daveoù
Roll an daveoù :
- [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 171.