Brezhoneg

 

  Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn darc'ho hag al lostger -iñ

  Verb

darc'heiñ /darˈxej/ verb kreñv eeun (displegadur), pe darc'hoiñ

  1. Teurel un dra bennak gant nerzh
  2. darc'haouiñ un taol, taolioù, ur gwink, ur winkadenn, ur skouarnad

darc'heiñ (darc'ho) pe darc'hoiñ, darc'haouiñ

  1. teurel, skeiñ un dra bennak
    Ha hi o tarc’heiñ ar gontell a-droujouez war an daol, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 12.)
    Darc’heiñ an nor rust! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 450.)
  2. skeiñ taolioù
    Ha me o tarc’heiñ war an nor hertañ ma c’hallen, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 89.)
  3. darcheiñ taolioù gant unan bennak
    Hag eñ o tarc’heiñ un taol bazh gantañ hag o troc’hañ anezhañ etre c’hwec’h tamm, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 169.)
    Hag eñ o tarc’heiñ ur pezh foetad ganti, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 164.)
    Ar gazeg he devoa darc'hoet un taol gwink a-dreuz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 89, 508.)
    Hag eñ o tarc’heiñ un taol bazh gantañ hag o troc’hañ anezhañ etre c’hwec’h tamm, TBP 1/169


Gerioù heñvelster

Troioù-lavar

Troidigezhioù