deufen

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar deu-, pennrann ar verb dont, hag an dibenn-ger -fen

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	deufen
dre vlotaat	zeufen
amreizh	teufen

deufen /ˈdøːfen/

1. Furm ar verb dont e kentañ gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
   • — [...]. Evelato, evit miret na deufen da ankounac'haat ac'hanout, e karfen kas ganen da batrom a zo aze, mar kerez rei anezan d'in. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 5.)

Stummoù rannyezhel

• dahen (e gevred Breizh)

Troidigezhioù

• galleg : (je) viendrais ^(fr)