dibunañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus di- ha punañ, pe dibun hag -añ

Verb

dibunañ /diˈbỹːnã/ , a-wechoù dibuniñ verb kreñv eeun (displegadur)

1. dibunañ gloan
2. dibunañ labour
3. dibunañ hent : bale buan; bale kalz ha pell
   • Dibuni 'ra hent gant eun troad ken skanv ha hini eun heiez ; ne zant ket e toug an douar anezan. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto Marvailhou nevez, Saint-Brieuc, 1908, p. 4.)
4. dibunañ kaozioù, koñchennoù : komz kalz, prezegenniñ (dre fent)
5. dibunañ un istor : kontañ un istor
   • Seul gwezh e kaver an tu da zibuniñ ur sorc’henn pe ul litorienn bennak. EEBB 1974-1975 , p. 188
6. dibunañ un afer
   • Herve (d'an A. Kerlaban). — Eun tammig affer am eus da zibuna hag eo red d'in mont diouzoc'h eur pennadig, met setu aze eun aotrou a jomo ganeoc'h em lec'h hag a raio d'eoc'h braoa ha mata ma c'hello. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 18.)
7. dibunañ pedennoù : lavarout pedennoù

Troioù-lavar

• dibunañ e chapeled
• dibunañ ur gudenn

Troidigezhioù

• galleg : 1 dérouler ^(fr) , dérouler ^(fr) ; 2 raconter ^(fr) ; 3 mener à bien ^(fr) , résoudre ^(fr) 4 réciter ^(fr) , débiter ^(fr)