disac'he

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar disac'h-, pennrann ar verb disac'hañ, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

disac'he /diˈzɑːɣe/

1. Furm ar verb disac'hañ e trede gour unan an amdremened en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

War-lerc'h ar stokadenn e chomas eno, houbet ha difiñv dindan an tarzhioù divent a zisac'he warnañ hag a ginnige e zismantrañ. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 18.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) s'éboulait ^(fr) , s'effondrait ^(fr)