diskantañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-gwan diskant hag al lostger -añ.

Verb

diskantañ /diˈskãntã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Lemel ar skant diwar ur pesk
   • Bremañ 'vat, adal ma oan krog da ziskantañ va fesk, [...]. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 7.)

Deveradoù

• diskantadur

Troidigezhioù

• galleg : écailler ^(fr)