dismantroù

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn dismantr hag an dibenn-ger -où

Furm anv-kadarn

dismantroù /dizˈmãntru/

1. Furm lies an anv-kadarn dismantr
   • Ar wiaderien a oa marv holl : ar milinoù-avel a oa holl dispennet hag o dismantroù, sklabezet war ar c'hrec'hioù, a vo aet da get hep dale, ar mein benerezh anezhe aet da ober savadurioù nevez. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 49.)
   • Deuit 'ta, a-raok e vo adleuniet traonienn ar Blavezh, da welet dismantroù Tavarn ar Pont Du. — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 108.)
   • Pleg-mor ar C'hored kelc'hiet a-gleiz gant ledenez Meneham, savet warni ur skol nevez evit ar bagoù-dre-lien, e-kreiz dismantroù ur gêr gozh a besketaerien ; [...]. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 35.)

Troidigezhioù

• galleg : défaites ^(fr)
• galleg : destructions ^(fr) , ruines ^(fr)