Brezhoneg

  Etimologiezh

Savet diwar displeg-, pennrann ar verb displegañ, hag an dibenn-ger -o

  Furm verb

displego /disˈpleːɡo/

  1. Furm ar verb displegañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
« N'hoc'h eus ket komprenet ar pez a lavaran ?
Me hen displego d'eoc'h ? » a lavaras Alan.
— (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 8.)
Me a zisplego deoc'h diwezhatoc'h ar pezh o doa lavaret. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 48.)
« [...] ?... Da vamm a zisplego, fenoz, d'ar c'hloareg he dedennas gwechall d'ar pec'hed, an diskleriadennoù am eus graet war e zivout, dirak an holl. [...]. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 25.)

Troidigezhioù