displijo
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar displij-, pennrann ar verb displijout, hag an dibenn-ger -o
Furm verb
displijo /disˈpliːʒo/
- Furm ar verb displijout e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :
- « [...]. Bremañ, an hini a zisplijo d'in n'en devo ket pell da veva ken, ma karan. [...] ! » — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 61.)
- « [...] : « Ul lizher tener-glizh !... Peogwir out barrekoc'h war ar meizañ eget war an ober, an dra-mañ ne zisplijo ket dit. Del ! Kemer ! » — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 43.)