disteroc'h

Brezhoneg

Diwar an anv-kadarn dister hag an dibenn-ger -oc'h.

disteroc'h /disˈtɛrːɔx/

Derez-uheloc'h an anv-gwan dister.
- — [...], hag o sklêrijenn a oa ivez a bep seurt, darn kreñv ha lugernus, darn all disteroc'h, ha darn all teñval, mogedek ha darev da vougañ. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 115.)
- Hogen pa 'z eo gwir n'emañ ket war hon tro korf an touell, aesoc'h eo herzel, disteroc'h riskl an argoll... — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 18.)
- [...], ha bet he deus ur Jaguar, hep kontañ div pe deir all disteroc'h hag aezetoc'h da renkañ e kreiz-kêr. — (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, p. 13.)
- — [...]. Abaoe 'vat ez eo aet ar stal da stalig ha savet tiez disteroc'h, 'giz ma teu e teu. [...]. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 57.)
Disteroc'h eget :
Disteroc'h evit :
- Juluan Kariz, tad Dunvel, a oa ur paotr sonn e benn, ha ne garje biken ober ar c'hammedoù kentañ ez-eeun da Erwan Penneg, hag a gemere 'vel unan eveltañ ha kazi, zoken, 'vel disteroc'h evitañ, [...]. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 16.)
- Me a oa un tamm mat disteroc'h eviti. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 120.)
Disteroc'h-disterañ : muioc'h-mui dister