divarc'het

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar divarc'h-, pennrann ar verb divarc'hañ, hag an dibenn-ger -et

Furm verb

divarc'het /diˈvarɣet/

1. Anv-gwan-verb ar verb divarc'hañ.
2. Divarc'hañ un nor
   • [...] ; an armeliou a oue divarc'het, an dillajou stlapet e-kreiz al leur-zi, an irc'hier didalet hag ar greun ingalet aman hag a-hount ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 278.)
3. Divarc'hañ un den
   • "Petra 'c'hellan lavarout dit ? Ar gwir zo ganit," a respontan dezhi, divarc'het. — (Pétros Márkaris, lakaet e brezhoneg gant Alan Botrel, Na baeit ket!, An Alarc'h Embannadurioù, 2014, p. 164.)

Troidigezhioù

• galleg : désarçonné ^(fr) , tombé de la selle ^(fr)
• galleg : troublé ^(fr)