divarc'hañ
Brezhoneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
Verb
divarc'hañ /diˈvarɣã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : divarc'het) (displegadur)
- Kouezhañ diwar gein ur marc'h.
- Divarc'hañ un nor, pe ne vern petra a ve war marc'hoù
- Esa a riz he divarc'ha en eur lakaat va dourn deou a-zindan-hi ha va dourn kleiz d'an neac'h. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 120.)
- [...] ; an armeliou a oue divarc'het, an dillajou stlapet e-kreiz al leur-zi, an irc'hier didalet hag ar greun ingalet aman hag a-hount ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 278.)
- Me a zonje din e oad o tivarha an nor. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 123.)
- Hemañ n'eo ket prest da zivarha e houzoug o kana. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 123.)
- Divarha a rez da vreh, paotr kêz, o larda geot pa vez kaled evel hemañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 123.)
- divarc'hañ un den : souezhiñ, abafiñ un den gant un dra dic'hortoz, ken ne oar ket petra respont