dizalc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- (ha kemmadur dre vlotaat war e lerc'h) hag an anv-kadarn dalc'h.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	dizalc'h
Derez-uheloc'h	dizalc'hoc'h
Derez-uhelañ	dizalc'hañ
Derez-estlammiñ	dizalc'hat

dizalc'h /ˈdiːzalx/

1. Na zalc'h ket mat.
2. N'eo ket dalc'het gant netra.
3. Dieub.
   • Hag ar baotred hag ar merc'hed yaouank dizalc'h a lavaras dezhi e vijent aet ivez. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 33.)

Gerioù heñvelster

• diere
• dieub
• digabestr
• diheud
• distag
• dinask
• dishual

Gerioù enepster

• stabil (1)

Deveradoù

• dizalc'hiezh
• dizalc'hour
• dizalc'hted

Troidigezhioù

dieub (3)

• alamaneg : unabhängig ^(de)
• esperanteg : sendependa ^(eo) , memstara ^(eo)
• galleg : indépendant ^(fr)
• saozneg : independant ^(en)