doganiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn dogan hag al lostger -iñ

Verb

doganiñ /doˈɡãːnĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : doganet) (displegadur)

1. (Kozh) Lakaat (ur gwaz all) da vezañ dogan (diwar-benn ar wazed) ; lakaat (he gwaz) da vezañ dogan (diwar-benn ar gwragez)
   • — Atô, Itron, na mar credfenn
     Dogani 'n aotro, hen grafenn. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 102.)

Stummoù all

• doganañ

Gerioù heñvelster

• tromplañ

Deveradoù

• doganenn
• doganiezh

Troidigezhioù

• galleg : tromper ^(fr) (un mari)