Brezhoneg

 
Dour diskennet en ur werenn. (1)

  Etimologiezh

(1499)[1] Diouzh ar c'hrennvrezhoneg dour[2] a zo kar d'ar c'herneveureg dofer a zo aet da dour, d'ar c'hembraeg dubr a zo aet da dwfr ha da dŵr da c'houde, d'an heniwerzhoneg dobur, d'an iwerzhoneg ha d'ar skoseg dobhar, d'ar galianeg dubron[3] en anvioù-lec'h a zo hiziv an deiz Dover, Douvres, hag all. Dont a rafent holl eus ur ger keltiek *dub-ro- deveret gant al lostger -ro eus ar memes gwrizienn hag *dub-no- en deus roet ar ger brezhoneg « don ».[4]

  Anv-kadarn

dour /ˈduːr/, gourel, (liester dourioù, doureier)

  1. Liñvenn dreuzwelus, diliv, dic'hwezh, divlaz en he stad pur a zo elfenn bennañ ar sterioù, al lennoù hag ar morioù.
    Evañ a rin ur werennad dour.
  2. (kimiezh) Korf pur a zo H2O e formulenn diaoz a gaver e stumm skorn, dour liñvel pe aezhenn dour.
  3. dour benniget

  Distagañ

Gerioù kevrennek

Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

  Anagramoù

  Daveoù

Roll an daveoù :

dour: evaj; ur banne dour dour: glav; ur barr dour, ur barrad dour; un devezh dour; ober a ra dour dour:daeloù; deut eo an dour d'am daoulagad; gouelañ dourek dour:c'hwezh; an dour a oa o tiruilhal diwarnañ dour: halv; dont a ra an dour d'ar genoù; dourenniñ

  Gwelet ivez

  • Ar pennad « dour » e-barzh Wikipedia