estlammet

Brezhoneg

Diwar estlamm hag -et.

Furm verb

estlammet /esˈtlãmet/

1. Bezañ estlammet gant un dra pe un den:
   • Estlammet ha fougeet, koulskoude, gant taolioù-kaer ha nerzh-kalon ar Chouanted, e kollis a-nebeudoù ma menozioù a roueeler, betek ma trois kein dezho a-grenn. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 249.)
   • ..., ha klevout a raen dimezelled estlammet oc'h ober ardoù en-dro din : ... — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 26.)
   • Estlammet e chom avat pa lavaront ez int deuet da zigas d’ezañ ar pez en deus c’hoant, ha kement-se abalamour d’e vuhez santel. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 13.)
   • Estlammet-mik eo pa wel tud, eun ugent bennak anezo, war bennou o daoulin e-kreiz ar chapel. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 20.)

• estlammet-mik