faeüs

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn fae hag]al lostger -us.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	faeüs
Derez-uheloc'h	faeüsoc'h
Derez-uhelañ	faeüsañ
Derez-estlammiñ	faeüsat

Ur mousc'hoarzh faeûs

faeüs /ˈfɛːys/

1. A ra fae war an dud all, war an traoù
   • Honnez a zo eur plah faeüz a-walh. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 156.)
   • Kasoni ruz en devoa ouzh ar paotr kozh Combes ha pa veze anv eus Renan e riskigne faeüs e-giz un aotrou desket-bras na dremener ket lost al leue dre e c'henou. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 271.)
2. A ziskouez fae (diwar-benn doareoù an dud)
   • Honnez he-deus eur genou faeüz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 156.)

Gerioù heñvelster

• dismegañsus
• disprizus

Troidigezhioù

• galleg : dédaigneux ^(fr) , méprisant ^(fr)