faeüs
(Adkaset eus faeus)
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn fae hag]al lostger -us.
Anv-gwan
| Derez | Furm |
| Derez-plaen | faeüs |
| Derez-uheloc'h | faeüsoc'h |
| Derez-uhelañ | faeüsañ |
| Derez-estlammiñ | faeüsat |
faeüs /ˈfɛːys/
- A ra fae war an dud all, war an traoù
- Honnez a zo eur plah faeüz a-walh. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 156.)
- Kasoni ruz en devoa ouzh ar paotr kozh Combes ha pa veze anv eus Renan e riskigne faeüs e-giz un aotrou desket-bras na dremener ket lost al leue dre e c'henou. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 271.)
- A ziskouez fae (diwar-benn doareoù an dud)
- Honnez he-deus eur genou faeüz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 156.)
Gerioù heñvelster
Troidigezhioù
- galleg : dédaigneux (fr) , méprisant (fr)