galvis

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar galv-, pennrann ar verb gelver pe gervel, hag an dibenn-ger -is

Furm verb

galvis /ˈɡalvis/

1. Furm ar verb gelver/gervel e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :

Ur voestad gwispid a zigoris hag, e-ser terriñ va naon, e c'halvis ar c'hi hag ar c'hizhier da zont da gemerout o lod eus ar pred. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 24.)

Troidigezhioù

• galleg : (j')appelai ^(fr)
• galleg : (je) nommai ^(fr)