garan
Brezhoneg
- (Anv-kadarn) Kavet en henvrezhoneg (garan).
- Meneget er C'hatolikon (garan).
- Da geñveriañ gant ar gerioù garan en kembraeg hag en kerneveureg, garanus en galianeg.
- Gwelet ivez an doue galian Tarvos Trigaranus (tarv, tri ha garan e brezhoneg).
- (Furm verb) Eus karan gant ur c'hemmadur dre vlotaat.
Anv-kadarn
garan /ˈɡɑː.rãn/ benel (liester : garaned (an evn) ; garanoù (an traoù all))
- (evnoniezh) : Evn tremeniat bras (Gruidae), hir e zivhar, dezhañ ur gouzoug hir ha gwevn hag ur pigos lemm.
- Ask hir ha strizh kleuzet war-c'horre un danvez (prenn, maen...).
- Toull hir ha don kleuzet en douar, riboul, garidenn.
- El lanneg-se a zo (ez eus) eur bern garanou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 171.)
- Micher. Doare benveg (toneller, kalvezer, munuzer).
Deveradoù
Troidigezhioù
- Ar pennad « garan) » e-barzh Wikipedia
Furm verb
Kemmadur | Furm |
hep | karan |
dre vlotaat | garan |
dre c'hwezhañ | c'haran |
dre galetaat | digemm |
amreizh | digemm |
garan /ˈɡɑː.rãn/
- Furm kemmet ar verb karout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.