gellit
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | gellit |
| dre vlotaat | c'hellit |
| amreizh | c'hellit |
gellit /ˈɡɛlːit/
- Furm ar verb gellout en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
-
- — [...]. Mar gellit ober an traou-ze holl, evel a lavaran d'eoc'h, eme ar maout aour, ne deuot ket da greski hor bandenn. [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 52.)
- — Kaout a garfen eul leorig bihan-bihan a zo er maner-ze, e bruched an aotrou, nemet en noz ne ve easa e gaout ac'hano, mar gellit. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 78.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- An Ap. — N'eo ket 'ta ! Pa varvit e c'hellit lavaret, da vihana, oc'h marvet evel ma oa dleet! [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 15.)
- — « [...]. Penaos e c'hellit gouzout sur e oa un den beuzet ? » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 14.)
- Goueliou kaer a voe, e c'hellit kredi. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 45.)