Brezhoneg

  Etimologiezh

Savet diwar glaour-, pennrann ar verb glaouriñ, hag an dibenn-ger -e

  Furm verb

glaoure /ˈɡlɔwre/

  1. Furm ar verb glaouriñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
Hogen, pa veze leizh an amzer, e teuze ar regalis hag e stage ouzh ar gwer, hag ar voused o vont e-biou, a c'hlaoure gant an avi, o soñjal e oa pec'hed leuskel traoù ker mat all da vont da goll. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 54.)

Troidigezhioù