goap

Brezhoneg

Etimologiezh

Amprestet digant ar verb norman gouaper, amprestet digant ar verb norsek gabba « goapaat, godisal ».^[1]

Anv-kadarn

goap /ˈɡwɑːp/ hollek gourel

1. Doare da gomz pe da c'hoarzhin da ober mezh da unan bennak.
   • Ober, lavarout, un dra bennak dre c'hoap.
2. ober goap a(g) un den, eus un den, ouzh un den.
   • — « Arabat ober goap. Me a oar petra on, pell a zo, ha marteze n 'eo ket gaou a lavarit. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 131.)
   • Ur plac'h yaouank a gomze outañ hep ober goap. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 32.)

Gerioù heñvelster

• godis

Deveradoù

• goapaat
• goapaer
• goapaerez
• goapaerezh
• goapaus

Troioù-lavar

• c'hoarzhin goap
• ober goap
• stagañ goap

Krennlavarioù

• Eun daouarn tomm hag eur galon yen
  A ra goap a veur a zen. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 351.)
• Un daouarn tomm hag ur galon yen
  A ra goap a veur a zen. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 318.)

Troidigezhioù

• galleg : moquerie ^(fr)  ; tromperie ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 277.